Zgierska Spółdzielnia Mieszkaniowa

Przedmiotem działalności Zgierskiej Spółdzielni Mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków i ich rodzin oraz potrzeb gospodarczych i kulturalnych, wynikających z zamieszkiwania w spółdzielczym osiedlu lub domu.

Siedzibą Spółdzielni jest miasto Zgierz, Spółdzielnia działa na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.

Spółdzielnia prowadzi działalność na podstawie Ustawy Prawo spółdzielcze z dnia 16 września 1982r., z późniejszymi zmianami, Ustawy o Spółdzielniach Mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000r., z późniejszymi zmianami), ustawy z dnia 3 czerwca 2005 r., o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw, ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r., o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, ustawy z dnia 18 grudnia 2009 r., o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw  oraz postanowień  Statutu Spółdzielni wpisanego do Krajowego Rejestru Sądowego w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi XX Wydział Krajowego Rejestru Sądowego nr 0000048813 i regulaminów. 

Organami Spółdzielni są:

•  – Walne Zgromadzenie
•  – Rada Nadzorcza
•  – Zarząd
•  – Spółdzielcze Rady Osiedlowe

Rada Nadzorcza:

•  1. Przewodnicząca – Krystyna Pilarska
•  2. Z-ca Przewodniczącej – Jolanta Misztal
•  3. Sekretarz – Kazimierz Suwara
•  4. Przew. Kom. Rew. – Teresa Kurowska
•  5. Przew. Kom. Tech. – Józef Nowacki
•  6. Przew. Kom. Sam. — Anna Woźniak
•  7. Członek – Krystyna Kokoszka
•  8. Członek – Krzysztof Kralkowski
•  9. Członek – Jan Machniewicz
•  10. Członek – Maria Rozwadowska
•  11. Członek – Elżbieta Sypniewska

Zarząd Spółdzielni:

•  Prezes Zarządu – Michał Pieruń
•  Z-ca Prezesa Zarządu – Zbigniew Wałęsiński

Historia Spółdzielczości

Kolebką ruchu spółdzielczego była pod koniec XIX wieku Anglia. Tu w roku 1843 w miejscowości Rochdale powstała jedna z pierwszych spółdzielni. Była to spółdzielnia o profilu spożywczym. W tym samym czasie równolegle ze spółdzielniami produkcyjnymi czy rolniczymi w całej Europie rozwijały się spółdzielnie kredytowe, między innymi Kasy Raiffaisena. 

Animatorami wczesnych form spółdzielczości byli w wielu krajach (Wielka Brytania, Belgia, Skandynawia) socjaliści, którzy budowanie gospodarki spółdzielczej uważali za metodę zbudowania alternatywy dla kapitalizmu.

Historia Spółdzielczości na terenach Polski

Jednym z prekursorów spółdzielczości na terenach Polski był Stanisław Staszic, który w 1816 roku założył w swoich dobrach Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie.

Ruch spółdzielczy wywodzi się z okresu zaborów. Był wtedy formą zrzeszania się i edukacji chłopów przez ziemiaństwo. Pozwalał na potrzebną konsolidację poziomą produkcji rolnej będą zaczątkiem zrzeszeń producenckich oraz na polepszenia lokalnego zaopatrzenia przez tworzenie prostego przetwórstwa rolnego i rzemiosła. Ruch spółdzielczy wspierał się na wydawanych gazetkach edukacyjnych i politycznych – działalność ta wiązała się z pozytywistyczną ideą pracy u podstaw prowadzonej przez wyżej wykształcone warstwy społeczne ówczesnej Polski. Ponadto powstałe na terenie Wielkopolski Kasy Stefczyka ułatwiają finansowanie rzemiosła, rolnictwa i drobnego przemysłu. Ocenia się że w okresie międzywojennym w Polsce działało do 16 tys. spółdzielni. W okresie międzywojennym w Polsce zwolennikiem koncepcji spółdzielczości jako alternatywy dla kapitalizmu był m.in. Edward Abramowski. W dwudziestoleciu międzywojennym ruch spółdzielczy blisko współpracował z Polską Partią Socjalistyczną, tworząc m.in. Warszawską Spółdzielnię Mieszkaniową.

Jedną z najstarszych w Polsce Spółdzielni Mieszkaniowych jest Spółdzielnia Mieszkaniowa Kopernik w Toruniu. Została założona 4 października 1902 jako Stowarzyszenie Urzędników dla Budowy Domów i Mieszkań w Toruniu. Pierwszym domem, który wybudowała, była kamienica przy ul. Konopnickiej na Bydgoskim Przedmieściu. Działa do dzisiaj. Łącznie wybudowała już ponad 17 tysięcy mieszkań w Toruniu.